Mijn pad
Mijn vader is overleden toen ik zeven jaren oud was. Ik bleef achter met mijn zusje van toen vier jaar, mijn oma en mijn moeder. Omdat ik de enige man was, voelde ik mij zeer verantwoordelijk voor het gezin. Het verdriet van het verlies van mijn vader heb ik toen ik klein was niet kunnen verwerken. Ik vond dat ik sterk moest zijn. Ik moest voor anderen klaar staan en mijzelf wegcijferen. Hulp vragen was uit den boze. Om aan de verwachtingen van mijn omgeving te voldoen, ben ik, net zoals mijn vader, advocaat geworden.